Dag 5
Door: Nienke
Blijf op de hoogte en volg Nienke
02 Januari 2016 | China, Nanjing
2016 begon voor mij op de banken in de karaoke-kamer van het hotel in Nanjing, maar natuurlijk wilde ik ook het Nederlandse oud en nieuw meemaken. Daarom zette ik mijn wekker om 6.30 uur en heb ik om 6.50 naar Pieter gebeld om samen met hem, Lisette en Michel af te tellen naar het nieuwe jaar. Ik heb zelfs via Skype nog het vuurwerk gezien. Dat was er vannacht namelijk niet in China.
Daarna zijn we na een snel ontbijt vertrokken naar Jiaxing. We hebben eerst geluncht in een restaurant, om daarna naar hetzelfde hotel te gaan als de eerste nacht.
In Jiaxing hebben we wat vrije tijd gehad, en ben ik met een klein groepje de stad in gegaan. Een bijzondere gewaarwording: het is er druk en de hoogte van de stoep langs de winkels is bij elke winkel verschillend.
Op een hoek van een straat was een man die met microfoon vanalles stond aan te kondigen, begeleid door luide muziek. Naast hem stond een man met een grabbelton met lootjes daarvoor een rij Chinezen die omstebeurt gingen grabbelen. Wij sloten achteraan in de rij, en hebben uiteraard een poging gewaagd. En met resultaat: een paraplu en 2 tandenborstels!
Vervolgens zijn we via de Mac Donalds terug naar het hotel gelopen, maar niet zonder eerst een mc Flurry te halen. Nadat de anderen hun bestelling al hadden, wilden Nienke (trompet) en ik nog allebei een mc flurry, en ik had al afgerekend, toen er een oudere Chinese medewerkster aan kwam lopen, en boos begon te roepen tegen het meisje en tegen ons no no no riep en vervolgens een heel verhaal afstak in het Chinees. Toen kreeg ik mn geld terug en wij dachten dat er geen mc flurry meer was. Tot ze met een bonnetje begon te zwaaien van Ruben (pianist). Die moest nog 1 yuan betalen, en kreeg vervolgens..... een mc flurry! Dat maakte ons nog vastberadener, dus wij wezen nog een keer naar het plaatje van de mc flurry, waarop het meisje een heel verhaal afstak. Vervolgens pakte ze haar telefoon en tikte haar zin in Google translate en liet het ons zien: Peanut Flavor. Toen wij aangaven dat dit prima was, kregen we toch onze mc flurry, maar we hadden het er wel warm van gekregen.
Vervolgens zijn we naar het theater van Jiaxing gereden, ook dit was een gigantische zaal, ijskoud met warme kleedkamers. Het begint inmiddels te wennen. Kosten noch moeite zijn gespaard voor deze voorstelling: aan de zijkanten van het podium stonden hoge panelen met daarop echte bloemen, en op elke stoel stond een goodiebag met daarin een soort chinese vlag/knoop. Boven het podium hingen Chinese karakters, deze keer geen grote posters met foto van de dirigent of beeldschermen waar onze visuals op konden worden geshowd.
Ook dit concert was genieten! Het Chinese publiek reageert steeds enthousiaster op ons, en of dat nou komt omdat we steeds beter gaan spelen, meer lachen met onze prodentsmile of dat we toevallig steeds enthousiastere mensen in de zaal hebben.... geen idee....
Vanavond vroeg naar bed: morgen kunnen we uitslapen tot half 9, dus eindelijk een lange nacht!
Daarna zijn we na een snel ontbijt vertrokken naar Jiaxing. We hebben eerst geluncht in een restaurant, om daarna naar hetzelfde hotel te gaan als de eerste nacht.
In Jiaxing hebben we wat vrije tijd gehad, en ben ik met een klein groepje de stad in gegaan. Een bijzondere gewaarwording: het is er druk en de hoogte van de stoep langs de winkels is bij elke winkel verschillend.
Op een hoek van een straat was een man die met microfoon vanalles stond aan te kondigen, begeleid door luide muziek. Naast hem stond een man met een grabbelton met lootjes daarvoor een rij Chinezen die omstebeurt gingen grabbelen. Wij sloten achteraan in de rij, en hebben uiteraard een poging gewaagd. En met resultaat: een paraplu en 2 tandenborstels!
Vervolgens zijn we via de Mac Donalds terug naar het hotel gelopen, maar niet zonder eerst een mc Flurry te halen. Nadat de anderen hun bestelling al hadden, wilden Nienke (trompet) en ik nog allebei een mc flurry, en ik had al afgerekend, toen er een oudere Chinese medewerkster aan kwam lopen, en boos begon te roepen tegen het meisje en tegen ons no no no riep en vervolgens een heel verhaal afstak in het Chinees. Toen kreeg ik mn geld terug en wij dachten dat er geen mc flurry meer was. Tot ze met een bonnetje begon te zwaaien van Ruben (pianist). Die moest nog 1 yuan betalen, en kreeg vervolgens..... een mc flurry! Dat maakte ons nog vastberadener, dus wij wezen nog een keer naar het plaatje van de mc flurry, waarop het meisje een heel verhaal afstak. Vervolgens pakte ze haar telefoon en tikte haar zin in Google translate en liet het ons zien: Peanut Flavor. Toen wij aangaven dat dit prima was, kregen we toch onze mc flurry, maar we hadden het er wel warm van gekregen.
Vervolgens zijn we naar het theater van Jiaxing gereden, ook dit was een gigantische zaal, ijskoud met warme kleedkamers. Het begint inmiddels te wennen. Kosten noch moeite zijn gespaard voor deze voorstelling: aan de zijkanten van het podium stonden hoge panelen met daarop echte bloemen, en op elke stoel stond een goodiebag met daarin een soort chinese vlag/knoop. Boven het podium hingen Chinese karakters, deze keer geen grote posters met foto van de dirigent of beeldschermen waar onze visuals op konden worden geshowd.
Ook dit concert was genieten! Het Chinese publiek reageert steeds enthousiaster op ons, en of dat nou komt omdat we steeds beter gaan spelen, meer lachen met onze prodentsmile of dat we toevallig steeds enthousiastere mensen in de zaal hebben.... geen idee....
Vanavond vroeg naar bed: morgen kunnen we uitslapen tot half 9, dus eindelijk een lange nacht!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
